Onze huid is ons grootste orgaan. Aanraking vindt eigenlijk altijd plaats via de huid je huid geeft ook aan of iets goed voelt, fijn voelt of juist niet. De huid geeft grenzen aan.  Als je niet meer wordt aangeraakt, dan voel je die grens niet meer. We voelen niet meer wat het lichaam eigenlijk wil zeggen. Dat voelen we pas weer als er pijn is of de afstand te groot wordt.

In deze tijd, waarbij we elkaar (te) weinig mogen aanraken kunnen we in de beschermingsmodus schieten. We nemen letterlijk afstand van elkaar. Dit kan een gevoel van onveiligheid geven.

Door ondanks die afstand en het weinige huidcontact toch dat lichaamsbewustzijn te houden (of weer terug te krijgen), is het goed om te aarden. Door te wandelen en letterlijk de grond onder je voeten te voelen. Hoe meer je gaat aarden, hoe beter je voelt en je beter je grenzen gaat voelen. Door de afstand met jezelf te verkleinen en weer te verbinden.

Door aanraking kunnen we leren voelen,
waar stopt onze binnenwereld en waar begint de buitenwereld.

De huid verbindt wat wij denken en voelen. Om je hier nog wat meer bij te helpen, deel ik hieronder nog een aantal oefeningen die je ook door je partner, vrienden en anderen kunt laten doen. Ondanks het ontbreken van huidcontact toch met jezelf en elkaar in verbinding komen.

In een filmpje, gemaakt door journalist in opleiding Dieuwke, leg ik dit verhaal nog wat meer uit.
Het is een mooi filmpje geworden, al zeg ik het zelf 😉